Kijk mij hier blij op een berg staan. Dat was zo’n 10 jaar geleden tijdens een vakantie op Curaçao een heel ander verhaal…
Tijdens een van onze uitstapjes in het prachtige Curaçao hadden we een auto gehuurd en gingen een ritje maken in een nationaal park. De naam van het park ben ik vergeten of heb deze geblokt uit mijn geheugen 😉
We reden vanuit onze accommodatie naar het park en parkeerden de auto. Aangekomen bij de servicebalie kochten we een ticket en reden richting de slagbomen van het park. In de brochure waren mooie vogels en natuur te zien, dus vol enthousiasme begonnen we de rit.
Het begon goed…
De eerste paar honderd meter hadden we een prima route die makkelijk te begaan was. De weg ging wel wat omhoog, maar niet heel stijl. Na een aantal bochtjes kwamen we bovenaan bij een weg die vervolgens stijl naar beneden liep en daarna met dezelfde helling weer omhoog. Het leek wel een halfpipe van een skatebaan!
Omkeren was geen optie, de weg was eenrichting en te smal om te keren. Daar begon mijn stress: hartkloppingen, klotsende oksels en zweethanden. Een paniekaanval tijdens het autorijden, maar er was geen weg meer terug, dus daar gingen we…
Met behoorlijke snelheid ben ik de berg afgereden en onder aangekomen heb ik een peut gas gegeven, zodat we boven aan de berg zouden komen.
Dat ging iets minder soepel dan gehoopt: halverwege de berg bleef de auto “hangen” en ging niet meer verder. “Hing, hing, hing” dat is het geluid wat de motor maakte. Inmiddels was mijn hartslag hoger dan 130 en raakte ik zo in de stress dat ik enorm veel adrenaline aanmaakte.
Ik was zo bang dat we achteruit zouden rijden en vast kwamen te zitten in het park. Dit alles duurde denk ik maar een aantal seconden. Met alles wat ik in me had, bleef ik gas geven en zijn we toch uiteindelijk boven gekomen. Met trillend lijf, bonkend hart en rood hoofd zijn we zo snel mogelijk de rest van het park doorgereden. Helaas niets meer gezien van de mooie omgeving. Het enige wat ik wilde was zo snel mogelijk weg daar. Een behoorlijk avontuurlijk ritje waar ik lange tijd plezier van heb gehad…
Achteraf gezien was een four wheel drive geen overbodige luxe geweest i.p.v. de boodschappenauto die we gehuurd hadden, maar dat terzijde 🙂
Jarenlang last gehad van rijangst na dit voorval
Na dit ritje heb ik echt jarenlang met bonkend hart in de auto gezeten als we bijvoorbeeld een helling opreden. De uitgang van parkeergarages die stijl omhoog gaan was echt een uitdaging. In het buitenland in de bergen rijden was voor mij stressvol, omdat ik geen idee had hoe de wegen liepen en wat we onderweg tegen zouden komen. Die onzekerheid had ik voor dit avontuur nooit en dat voelde naar.
Bij het meemaken van een verkeerssituatie die goed afloopt, kun je toch veel stress ervaren. Er hoeft niet altijd schade te zijn om toch een trauma te ontwikkelen. Dat heb ik zo’n 10 jaar geleden zelf mogen ervaren.
Met het delen van deze ervaring wil ik laten zien dat, ondanks dat er geen ongeluk is gebeurd, je toch in een situatie kunt komen waarbij je heel veel stress ervaart. Dit kan grote invloed hebben op jouw rijplezier, hoe zonde is dat! Ga jouw situatie daarom niet vergelijken met anderen. Het gaat erom hoe jij het hebt ervaren, daar kan niemand anders over oordelen. Zij weten niet hoe jij je voelt.
Weer vol vertrouwen rijden vanaf hellingen, heuvels en bergen
Gelukkig rijd ik inmiddels weer vol vertrouwen in de bergen en een parkeergarage uitrijden is ook geen issue meer. Van de rijangst na de vakantie ben ik gelukkig genezen. Wil je weten hoe? Plan een gratis gesprek in waarin ik mijn geheim met je deel.
Als we elkaar dan toch spreken. Wie ben jij? Wat houdt jou bezig? Wat heb je meegemaakt? Ik ben erg benieuwd naar jouw verhaal.
Klik hier voor een gratis gesprek met mij.
Liefs,
Sylvia