In dit blogbericht neem ik je graag mee in het ‘waarom’ ik specifiek mensen wil helpen die last hebben van angst en stress na een verkeersongeval. Hoewel er veel mensen zijn die traumatische ervaringen hebben, richt ik me graag op deze specifieke groep. In dit blog vertel ik je hier meer over.
Bij het starten van mijn praktijk heb ik in de eerste periode mensen geholpen met verschillende soorten trauma’s. Natuurlijk wil je zoveel mogelijk mensen helpen, maar ik miste een stuk specialisatie. Daarom besloot ik me te gaan verdiepen in mensen die last hebben van angst en stress na een verkeersongeval of die een andere vervelende verkeerssituatie hebben meegemaakt. Dat kan zijn een “bijna” ongeluk, waarbij het net goed afliep of een moment van agressief rijgedrag van een andere weggebruiker. Waarbij je zo geschrokken bent, dat je niet meer ontspannen in de auto zit.
Je vraagt je misschien af waarom nu juist deze groep. Het antwoord zal niet als een verrassing komen: jaren geleden heb ik zelf een auto-ongeluk meegemaakt, en weet daarom als geen ander wat voor impact het heeft als je plotseling in een stressvolle situatie belandt. Ik begrijp hoe het je mentaal en fysiek kan beïnvloeden en hoe het voelt om onzeker te zijn achter het stuur.
Mijn eigen ervaring met een verkeersongeval.
Het ongeluk gebeurde jaren geleden toen mijn man Willy en ik op een 80 km weg reden op weg naar het strand. Het was een mooie zomerse dag en we reden van Tilburg naar Vught. Bij het stoplicht naar Oisterwijk ging het mis. Ik naderde het stoplicht zonder iemand voor me. Het stoplicht sprong op oranje en ik twijfelde of ik moest remmen of niet. Uiteindelijk, op het allerlaatste moment, besloot ik te remmen. Op datzelfde moment keek ik in mijn spiegel en zag ik dat de auto achter ons niet remde en recht op ons afkwam. Ik greep het stuur stevig vast, spande me helemaal aan en toen kwam de klap.
Bam! Meteen voelde ik het in mijn nek. Omdat ik me had aangespannen, ving mijn nek de volledige impact op. We hebben beide auto’s kort na het ongeluk aan de kant gezet, maar dat veroorzaakte wat verkeershinder omdat we midden op een groot kruispunt stonden.
Ik was destijds begin twintig, nog erg jong, en alle ogen waren op ons gericht. Ik voelde me ontzettend naar. Die blikken van mensen waren erg ongemakkelijk. De politie kwam erbij en er gebeurde van alles. Papieren moesten worden ingevuld, maar ik kan me niet alles meer goed herinneren. Eén ding staat me nog helder voor de geest: ik dacht echt bij mezelf: “Syl, je moet nu weer de auto in, anders durf je straks niet meer.” En dat is precies wat ik heb gedaan.
We zijn naar huis gereden en de volgende dag ben ik gewoon weer aan het werk gegaan. Waarschijnlijk wilde ik me niet laten kennen en heb ik nog twee weken met aanzienlijke nekpijn doorgewerkt. Totdat het echt niet meer ging. Ik maakte een afspraak met een fysiotherapeut, die zei dat ik veel eerder had moeten komen. Waarschijnlijk zou mijn herstel dan soepeler en sneller zijn verlopen. Ik heb jarenlang last gehad van een whiplash. Niet altijd even intens, maar soms laaiden de nekklachten weer op. Bovendien voelde ik lange tijd spanning in de auto. Vooral bij het remmen voor stoplichten of op voorrangswegen keek ik altijd in mijn spiegel en was ik bang dat de persoon achter mij niet op tijd zou remmen. Dit gevoel heeft lange tijd in de auto gezeten. Gelukkig zit ik nu weer ontspannen achter het stuur en heb ik vertrouwen op de weg.
Omdat ik me deze ervaring nog zo goed kan herinneren (zonder dat het me nu nog spanning en stress geeft), begrijp ik heel goed wat mensen doormaken die naar mijn praktijk komen. Hoewel elke situatie anders is en de ernst van ongevallen kan variëren, kun je de mentale klap niet op een weegschaal leggen. Soms zijn er situaties waarbij er weinig schade is, zowel fysiek als materieel, maar waarbij iemand toch veel angst en stress ervaart om weer de weg op te gaan. Hier bestaan vaak misverstanden over.
Mensen denken dat je alleen mentale klachten overhoudt aan zeer ernstige ongevallen, maar dat is niet waar. Daarom heb ik twee missies:
Zoveel mogelijk mensen helpen die last hebben van angst en stress na een verkeersongeval. Dit kan variëren van angst om weer te gaan autorijden tot stress door flashbacks naar het ongeluk en slecht slapen.
Hoeveel mensen raken er per jaar betrokken bij een verkeersongeval?
Wist je dat er jaarlijks 400.000 mensen betrokken raken bij een verkeersongeval? En dat 12% van hen psychische klachten ontwikkelt? Dat zijn bijna 50.000 mensen per jaar die hiermee te maken hebben. Hoewel deze cijfers jou wellicht niet persoonlijk helpen, geeft het wel aan hoe vaak dit voorkomt.
Vaak denken mensen die mijn praktijk bezoeken dat ze een van de weinigen zijn die met deze problemen kampen. Daardoor voelen ze zich soms beschaamd. De omgeving denkt namelijk vaak dat zodra de auto is gerepareerd en je fysiek hersteld bent, je gewoon weer kunt autorijden. Was het maar zo simpel, want voor veel mensen werkt het zo niet. Vaak begrijpen mensen niet dat iets wat je voorheen moeiteloos deed, nu een bron van angst is geworden.
Hoe is dat voor jou? Heb jij je begrepen gevoeld door je omgeving? Ik hoor graag jouw verhaal en hoe jij dit hebt ervaren. Je kunt eenvoudig reageren op deze e-mail of stuur me een bericht via Facebook of Instagram.
Ook raad ik je aan mijn gratis e-book te downloaden. Daar staan waardevolle tips in hoe je meer kunt ontspannen tijdens het autorijden.
Lieve groet,
Sylvia